خیلی یهویی؛پروانه همین جوری از گل احوال پرسید.

گل گفت خوب ام.

بعد نیم نفس کشیدنی،پروانه _از لحن  و فیگور بامزه ی گلی که شُک شده بود؛ خنده اش می گیره.

گل ام گردن اش رو یک جوری کج می کنه،که یعنی از دست توعو احوالپرسیت.

پروانه دست دراز می کنه و میگه؛حالا این لپ کشیدن داره .که یهو نمی دونم ؟ از کدام طرف؟صدای مامان پروانه  آمد ..که میگفت؛الله و سبحان الله!

پروانه کسری از ثانیه ایستاد.

وقرار گرفتن دست ها در پشت .یعنی اعتمادبه نفس ام میزانه ؟...

ولیکن به همان حالتی که در تصویر مشاهده میکنید،خیز برمیداره سمت گل و می پرسه؛خاسی نازارم؟