آی ننه یا ننه. . .

 

 

چند وقت پیش.آقای آبدارچی. رفته بودن ولایت مادری اش.و از آنجا.لطف کرد و از خان داییِ کندو دار اش .یه شیشه عسل.برای مان خریداری نمود.

خوب.تست چیِ خونه ی ما.بنده هستم.بعد تر ها

 یک قاشق چای خوری عسل را پس از بوئیدن.با چشمان بسته.مزه مزه  و تناول کردم.

کوهستان  بود   و

هوای مست  و ملس.

یک دسته زنبورِ وز وزویِ کله ملق شده بود و

گریبان گلهای ریزه می زه در آفتاب.

باید تمرکز کنم؟!گریبان چه نوع گل؟!بابونه؟گل گاو زبان؟!

نه.

می دانم گلها را ندیده ام.

تمرکز میکنم.

عطر ساقه و برگ هاش؟!

آشنا می زنه.

دوباره.سرو کله ی سردرد و کمر و تن و بدن درد و بی حس و حالی و تنفس سنگین‌ و بی اشتهایی.درد سینوس ها.‌.‌‌.‌یکجا پیدا شده.

بخدا ما جایی نرفتیم.فقط بابا گیان.ارباب رجوع.از فرنگ برگشته داشت.مثلا یکی شون.رفته بود کنسرت معین.آخ...ننه.آخhttps://s4.uupload.ir/filelink/HiFFsmwjrCVI_47a910eea4/02_naneh_t6ub.mp3

بیشتر از همه.حال و احوالِ سارا.خوب نیست.

ان شاءالله که خوب میشیم همه.

لقمه عسل و گردو گرفتم.

این واژه گان؛"مریضی.مسئولیت.مریض داری.ترس،تنهایی،استراحت،"دور سرم می چرخیدن‌.

لقمه به دندان گرفته‌ ی زار و  گریان شدم.

یک تاسیانیِ عجیبی در دل ام احساس کردم.ریتمِ ضربان قلب ام.دوتا یکی شد.

پناه برم.ذکر گفتم.لقمه جویدم و گریستم.

وآن وقت.بی هوا و بی ربط و بی  پس زمینه ی فکری.توی ذهنم تصویر بالا لود شد و 

یهویی مجید گفت:"بلا روزگاریه عاشقیت . "

خنده دار نبود،نیست.ولی من.میون گریه و تاسیانی و لقمه وترس و پناه و ذکر و صلوات؛...مُردم.زنده شدم‌.های های گریستم و خندیدم‌...

گلهای ریزه میزه ی رز ماریhttp://www.esmaeil-eshkevarkia.blogfa.com/category/18

پ.ن